در تحقیقی که به تازگی در ژورنال آکادمیک نوروکامپیوتینگ با عنوان «اثر مغز» منتشر شده، محققانی از دانشگاه بینگمتن به مشاهدهٔ سیگنال‌های مغز ۴۵ داوطلبی پرداختند. آنها برای این پروژه از داوطلبان خواستند فهرستی از ۷۵ سرنام، مانند FBI و DVD را بخوانند و در حین خواندن آنها، علائم مذکور را ثبت کردند. در این فرایند بر بخشی از مغز تمرکز شد که با خواندن و شناخت کلمات مرتبط است و نتیجهٔ کار نشان می‌داد که مغز داوطلبان به هر سرنام به گونه‌ای متفاوت واکنش نشان می‌دهد، به طوری که این تفاوت یک سیستم کامپیوتری را به شناسایی هر یک از داوطلبان، با دقتی ۹۴ درصدی، قادر می‌سازد. نتیجهٔ این تحقیق حاکی از آن است که در سیستم‌های امنیتی می‌توان از امواج مغزی برای شناسایی هویت افراد استفاده کرد.
بنا به گفتهٔ سارا لازلو، استادیار روانشناسی و زبانشناسی در دانشگاه بینگمتن و یکی از نویسندگان مقالهٔ مذکور، بیومتری: های مغز از این جهت جالب‌توجه‌اند که قابل‌لغو‌شدن‌آند و نمی‌توان از طرق مخرب – چنان که در مورد اثر انگشت و شبکیهٔ چشم ممکن است- آنها را به سرقت برد.
سارا لازلو می‌گوید: «اگر اثر انگشت کسی به سرقت رود، او نمی‌تواند اثرانگشت جدیدی را برای جایگزینی به وجود آورد- اثر انگشت آن شخص برای همیشه هک شده است. اثر انگشت غیرقابل‌لغو است. اما اثر مغز به طور بالقوه قابل لغو است. بنابراین، در صورتی که حمله‌ای رخ دهد و هکرها بتوانند اثر مغز را از کاربر مجاز بربایند، کاربر مذکور می‌تواند اثر مغز خود را از نو تنظیم کند.»
ژانپنگ جین، استادیار گروه‌های مهندسی برق و کامپیوتر و مهندسی پزشکی در دانشگاه بینگمتن اثر مغز را از آن نوع سیستم‌هایی تلقی نمی‌کند که (لااقل در آیندهٔ نزدیک) بتوان برای کاربردهای امنیتی در حد انبوه از آن بهره برد اما وی کاربردهای امنیتی مهمی برای آن قائل است.
وی می‌گوید: «کاربردهای این سیستم بیش‌تر در مکان‌های فیزیکی‌ای- همچون پنتاگون و آزمایشگاه‌های نیروی هوایی- خواهد بود که به امنیت بالا نیاز دارند و کاربران فراوانی نیز برای ورود به آنها مجاز نیستند و همین تعداد محدود کاربران نیز لازم نیست مدام مجوز دریافت کنند، بر خلاف کاربران معمولی که برای ورود به تلفن همراه یا کامپیوتر ممکن است مدام به مجوز نیاز داشته باشند.