چرخش برای ذخیره سازی

درایوهای هارد دیسک (HDD) و اخیرا درایوهای حالت جامد (SSD) نوع دیگری از حافظه ذخیره سازی سیستم هستند.بطوریکه روش های اولیه ذخیره سازی مقادیر زیاد داده های دیجیتال محسوب می شوند.

هارد دیسک ها از یک دیسک گرداننده برای ذخیره باینری داده ها استفاده می کنند. بازویی که بر روی دیسک آویزان است؛ قطب میدان مغناطیسی را می خواند. متناظر با یک های باینری در آن تغییر ایجاد می شود و با صفرهای باینری تغییری نمی کند. نخستین هارد دیسک توسط شرکت IBM در سال 1950 ساخته شد. که جایگزین ارزانی برای فرم های ذخیره سازی ابتدایی و کند نظیر نوارها بودند. هارد دیسک های اولیه حجیم به گونه ای که محفظه نگهدارنده IBM 350 RAMAC به اندازه دو یخچال و حداکثر دارای ظرفیت 3.75 مگابایت بود.

امروزه هارد دیسک های دارای بالاترین ظرفیت می توانند تا 8 ترابایت دیتا داخل فضای استاندارد 3.5 اینچ نگهداری کنند. SDDها نیز شروع به محکم کردن جایگاه خود هستند.

عرضه نخستین SSD های مدرن در اوایل سال 1990 شروع شد. در حالیکه فناوری حالت جامد پیش از این وجود داشت اما به RAM نزدیک تر بود تا حافظه ذخیره سازی. برخلاف SSD ، RAMها حتی زمانی که در آنها برق جریان ندارد داده ها را ذخیره می کنند. SSDها از یک مدار یکپارچه بجای دیسک مغناطیسی برای ذخیره داده استفاده می کنند. و به همین دلیل بسیار سریعتر از هارد دیسک ها هستند. از دیگر جهات، این نوع حافظه گران تر و ظرفیت ذخیره سازی کمتری دارند. تا اواسط سال 2000، از SSDها تنها در ابر کامپیوترها استفاده می شد زیرا کاربران عادی قادر به پرداخت هزینه غیر معقولیکه چیزی جز افزایش سرعت نداشت، نبودند.

 SSDها همچنین مزایای دیگری نیز دارند.این حافظه انرژی کمتری مصرف می کنند و به علت عدم وجود بخش های متحرک، به آرامی و بدون لرزش کار می کند. همچنین نمی توان داده های آنها را توسط یک آهنربای قوی پاک کرد. همین ویژگی ها این حافظه را برای گوشی ها و دستگاه های قابل حامل مناسب ساخته است.

با کاهش قیمت و افزایش ظرفیت این حافظه ها  شرکت های بیشتری از آنها در دستگاه های خود استفاده کردند که این به نوبه خود باعث پیشرفت نوآوری و کاهش بیشتر قیمت ها شد.به عنوان مثال، از سال 2007 شرکت اپل بزرگترین خریدار حافظه های SSD است. تقریبا هر دستگاهی که آنها می سازند به عنوان یک استاندارد همراه با SSD عرضه می شود.

اگرچه SSDها در حال رایج شدن به عنوان حافظه ذخیره سازی اصلی در لپ تاپ های رده بالا هستند. اما هنوز جایگزین هارد دیسک ها به عنوان حافظه اصلی برای بیشتر کامپیوترها نشدند. اگرچه می توانید SSD با ظرفیت مناسب تا زیر 100 دلار تهیه کنید؛ اما SSD با ظرفیت های بالاتر در مقایسه با یک HDD بسیار گرانتر است. افرادی که خود کامپیوترشان اسمبل می کنند اغلب از هر دو آنها استفاده می کنند. یک حافظه کوچک SSD برای سیستم عامل و یک حافظه بزرگ HDD برای ذخیره سازی فایل ها.

hdd

این امکان نیز وجود دارد که درایو هیبردی تهیه کنید. درایوهای هیبردی هادر دیسک هایی هستند که یک SSD کوچک در آنها تعبیه شده است. فایل های موجود بر روی هارد دیسک که نیاز به دسترسی زیادی دارند به SSD منتقل می شوند در نتیجه می توانند از سرعت خواندن بالاتری بهره ببرند.

رقابت بر سر ذخیره سازی

در ذخیره سازی، یکی از ارقامی اصلی که اهمیت دارد ظرفیت است. همانند حافظه، این المان با گیگابایت (GB) اندازه گیری می شود. اما درایوهای بزرگتر با ترابایت (TB) سنجیده می شوند. طبیعتا هر چه فضای درایو بیشتر باشد؛ داده های بیشتری می تواند نگهداری کند.

هارد دیسک ها همچنین دارای سرعت چرخش هستند. اکثر درایوها سرعت گردش 5400 یا 7200 دور در دقیقه(RPM) را دارند. هرچه سرعت گردش درایو بیشتر باشد داده ها با سرعت بیشتری از روی آن خوانده می شوند. درایوهای دارای عملکرد ایده آل قابلیت گردش تا 15000 RPM را دارند. در 7200RPM، قیمت درایوها بطور کلی کمی بیشتر از درایوهای کندتر با ظرفیت مشابه است.

حافظه های ذخیره ساز در یک نگاه

HDDها و SSDها متدهای اصلی ذخیره سازی داده های دیجیتال محسوب می شوند. از HDDها در نگهداری و SSDها در ایفای عملکردی استفاده می شود. این امکان نیز وجود دارد که هر دو نوع از این حافظه ها را در یک کامپیوتر بکار گرفته شود که در نتیجه موجب حداکثر ساختن بهره وری و حداقل کردن ضعف هر دو می شود. چنانچه ذخیره سازی محدود و معینی دارید با تهیه SSD به مشکل مواجه نخواهید شد. اما در صورتی که به ظرفیت بالاتری احتیاج دارید، انتخاببا شماست مگر اینکه از عهده هزینه مزحک تهیه آن بر آیید.

منبع